oswajam dom

przyzwyczajam podłogę do kształtu moich stóp

i klamki uczę rozpoznawać swoją dłoń

łóżko nieprzekonane do mnie odplaca bólem pleców

zmywarce topi się kabel z rozpaczy

że już nie ty, że tylko ja

najtrudniej mi przekonać kwiaty

które rosły najlepiej gdy ty o nie dbałeś

dziś ledwo dyszą, opadają im liście

mi ręce

mi serce

sąsiedzi patrzą i im nie pasuje

twoja nieobecność

nasz niebyt

do mnie samej się przyzwyczają

wszystko w twoim domu znało ciebie tak dobrze

słońce lubiło zastawać cię zaczytanego

wymyślałeś w fotelu same mądre rzeczy

dziś twój dom uczy się mnie

oswaja

zbyt późno

tak szkoda, że to nie zdarzyło się równolegle

między nami

przybijam do ściany obrazki których nie zobaczysz

nie wieszam zdjęcia z naszego ślubu

spodobałby ci się nasz dom

który już ani twój, ani mój

a miało być inaczej